BEKER VAN GEEL
De wedstrijd begon onmiddellijk op hoog niveau: het spel ging stevig op en neer en dat zou de gehele wedstrijd zo blijven. Het was Geel dat met een mooi schot met 1-0 op voorsprong kwam. Maar onze strijdlust was onbetaamd en onze wil sterker dan ooit. Een handspel in de zestien liet Jochen Kerckhofs koud, want hij pakte het leer vol op de schoen om de gelijkmaker staalhard in de bovenhoek te schieten.
ASV Geel toonde zich dodelijk efficiƫnt: tweede keer gevaarlijk en al onmiddellijk stonden de bordjes op 2-1. Het initiatief was opnieuw aan ons. De groep toonde zich ijzersterk en bewees waarom iedereen gelooft in deze mannen. Net voor het uur kwam Sam Lauwen op het veld, en wat een wissel was dat! Nog maar enkele minuten op het veld en hij zou de 2-2 schenken. Het was een dieptepass op Pieter-Jan Vos die de bal via een mooie actie in de gevarenzone bracht. Door vele spelers verkeerd ingeschat, maar niet door Sam. Geen ogen nodig, onze jongens vinden elkaar blindelings. 2-2 is ook de eindstand. We slaan na een dominant laatste kwartier de verlengingen over. We wisten het al: dit wordt een loterij.
Een penaltyreeks, waar elke bal telt. Vijf Albertanen schaarden zich vol moed achter de bal. En het publiek op de tribune stond recht en schreeuwde voor Alberta. Meer dan 200 personen klapten hun strijders in het rood-wit toe. Dit is het Albertagevoel: een staande ovatie en een onuitputtelijke steun.
Jawel, u dacht dat we gewonnen waren, maar we trokken aan het kortste eind. De Leunen toonden rood-wit in formaat dat ze daar in de clubkleuren al een tijdje niet gezien hadden. ASV Geel wint de beker.
We kunnen zeggen: volgend jaar beter. Maar wat hier vandaag bloeide was veel mooier dan elke prijs: het is samenzijn, het is vriendschap, het is tientallen minuten rechtstaand handengeklap voor hun ploeg en meer dan negentig minuten Spartaanse inzet voor hun supporters. Vandaag maakte Geel kennis met iets wat niet te vergulden valt, omdat het meer waard is dan elk edelmetaal: KFCV ALBERTA.